ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន
Back Clinic Personal Injury ក្រុម Chiropractic ។ ការរងរបួសពីឧបទ្ទវហេតុមួយមិនត្រឹមតែអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់រាងកាយអ្នក ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះទេ ការពាក់ព័ន្ធនឹងករណីរបួសផ្ទាល់ខ្លួនអាចជាស្ថានភាពស្មុគស្មាញ និងតានតឹងក្នុងការគ្រប់គ្រង។ ប្រភេទនៃកាលៈទេសៈទាំងនេះជាអកុសលជារឿងធម្មតា ហើយនៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការឈឺចាប់ និងភាពមិនស្រួលជាលទ្ធផលនៃរបួសពីគ្រោះថ្នាក់ ឬស្ថានភាពមូលដ្ឋានដែលត្រូវបានធ្វើឱ្យកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរដោយរបួស ការស្វែងរកការព្យាបាលត្រឹមត្រូវសម្រាប់បញ្ហាជាក់លាក់របស់ពួកគេអាចជាបញ្ហាប្រឈមមួយផ្សេងទៀត។ ដោយខ្លួនឯង។
ការចងក្រងអត្ថបទរបួសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez បង្ហាញពីករណីរបួសផ្ទាល់ខ្លួនជាច្រើន រួមទាំងគ្រោះថ្នាក់រថយន្តដែលបណ្តាលឱ្យមានស្នាមរបួស ខណៈពេលដែលការសង្ខេបផងដែរនូវការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពជាច្រើនដូចជា ការថែទាំព្យាបាលតាមបែប chiropractic ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទាក់ទងមកយើងខ្ញុំតាមលេខ (៩១៥) ៨៥០-០៩០០ ឬផ្ញើសារដើម្បីទូរស័ព្ទទៅវេជ្ជបណ្ឌិត Jimenez ផ្ទាល់តាមរយៈលេខ (៩១៥) ៥៤០-៨៤៤៤ ។
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ការព្យាបាលការឈឺចាប់ក , វិបស្សនា
អ្នកដែលមានការឈឺក រឹង ឈឺក្បាល ស្មា និងខ្នង អាចនឹងរងរបួសដោយស្នាមរបួស។ តើការដឹងពីសញ្ញា និងរោគសញ្ញារបស់ whiplash អាចជួយបុគ្គលម្នាក់ៗទទួលស្គាល់របួស និងជួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពបង្កើតផែនការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពដែរឬទេ?
សញ្ញានិងរោគសញ្ញារបស់ Whiplash
Whiplash គឺជារបួសកដែលជាធម្មតាកើតឡើងបន្ទាប់ពីការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងរថយន្ត ឬគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្តែអាចកើតឡើងជាមួយនឹងរបួសណាមួយដែលរុញកទៅមុខនិងថយក្រោយយ៉ាងលឿន។ វាគឺជារបួសស្រាលទៅមធ្យមនៃសាច់ដុំក។ សញ្ញា និងរោគសញ្ញាទូទៅនៃ whiplash រួមមាន:
រោគសញ្ញា និងការព្យាបាលអាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃរបួស។ ការព្យាបាលអាចរួមបញ្ចូលថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ការព្យាបាលដោយទឹកកក និងកំដៅ ការព្យាបាលដោយចលនា ការព្យាបាលដោយចលនា និងលំហាត់ប្រាណ។
សញ្ញានិងរោគសញ្ញាញឹកញាប់
ចលនារំពេចនៃក្បាលអាចប៉ះពាល់ដល់រចនាសម្ព័ន្ធជាច្រើននៅក។ រចនាសម្ព័ន្ធទាំងនេះរួមមាន:
សាច់ដុំ
ឆ្អឹង
សន្លាក់
និមិត្តសញ្ញា
សរសៃចង
ឌីស intervertebral
សរសៃឈាម
សរសៃប្រសាទ។
ណាមួយ ឬទាំងអស់នេះអាចរងផលប៉ះពាល់ដោយការរងរបួស whiplash ។ (MedlinePlus, 2017 )
ស្ថិតិ
Whiplash គឺជាការកន្ត្រាក់កដែលកើតឡើងពីចលនាក-កន្ត្រាក់យ៉ាងលឿន។ ការរងរបួស Whiplash មានចំនួនច្រើនជាងពាក់កណ្តាលនៃការរងរបួសគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ (Michele Sterling ឆ្នាំ ២០១៤ ) ទោះបីជាមានរបួសតិចតួចក៏ដោយ រោគសញ្ញាញឹកញាប់បំផុតរួមមាន: (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
ឈឺក
ភាពរឹងបន្ទាប់
ភាពទន់ភ្លន់នៃក
ជួរមានកំណត់នៃចលនានៃក
បុគ្គលម្នាក់ៗអាចកើតមានភាពមិនស្រួលក និងឈឺភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរបួស។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការឈឺចាប់ និងរឹងខ្លាំងជាងនេះជាធម្មតាមិនកើតឡើងភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរបួសនោះទេ។ រោគសញ្ញាទំនងជាកាន់តែអាក្រក់នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ឬ 24 ម៉ោងក្រោយ។ (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
រោគសញ្ញាចាប់ផ្តើម
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាប្រហែលជាងពាក់កណ្តាលនៃបុគ្គលដែលមាន whiplash មានរោគសញ្ញាក្នុងរយៈពេល 90 ម៉ោងបន្ទាប់ពីការរងរបួស។ ប្រហែល 24% មានរោគសញ្ញាក្នុងរយៈពេល 100 ម៉ោង ហើយ 72% មានរោគសញ្ញាក្នុងរយៈពេល XNUMX ម៉ោង។ (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
Whiplash ទល់នឹង របួសឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូន
Whiplash ពិពណ៌នាអំពីការរងរបួសកពីកម្រិតស្រាលទៅមធ្យមដោយគ្មានរោគសញ្ញាសំខាន់ៗនៃគ្រោងឆ្អឹង ឬសរសៃប្រសាទ។ ការរងរបួសកយ៉ាងសំខាន់អាចនាំអោយមានការបាក់ឆ្អឹង និងការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ឆ្អឹងខ្នងដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សរសៃប្រសាទ និងខួរឆ្អឹងខ្នង។ នៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់កើតបញ្ហាប្រព័ន្ធប្រសាទដែលទាក់ទងនឹងរបួសក ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានផ្លាស់ប្តូរពីរបួសឆ្អឹងខ្នងទៅជារបួសឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូន។ ភាពខុសគ្នាទាំងនេះអាចមានការយល់ច្រឡំព្រោះវាស្ថិតនៅលើវិសាលគមដូចគ្នា។ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃការកន្ត្រាក់ក ប្រព័ន្ធចាត់ថ្នាក់របស់កេបិចបែងចែករបួសកទៅជាថ្នាក់ដូចខាងក្រោម (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
ថ្នាក់ 0
នេះមានន័យថាមិនមានរោគសញ្ញាក ឬសញ្ញាពិនិត្យរាងកាយទេ។
ថ្នាក់ 1
មានការឈឺកនិងរឹង។
ការរកឃើញតិចតួចណាស់ពីការពិនិត្យរាងកាយ។
ថ្នាក់ 2
បង្ហាញពីការឈឺក និងរឹង
ភាពទន់ភ្លន់នៃក
ការថយចុះនៃការចល័តឬជួរនៃចលនាកនៅពេលពិនិត្យរាងកាយ។
ថ្នាក់ 3
ពាក់ព័ន្ធនឹងការឈឺសាច់ដុំ និងរឹង។
រោគសញ្ញានៃប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទរួមមាន:
ភាពស្លូត
ពន់ធ្មេញ
ភាពទន់ខ្សោយនៅក្នុងដៃ
ការថយចុះការឆ្លុះបញ្ចាំង
ថ្នាក់ 4
ពាក់ព័ន្ធនឹងការបាក់ឆ្អឹង ឬការផ្លាស់ទីលំនៅនៃឆ្អឹងនៃជួរឈរឆ្អឹងខ្នង។
រោគសញ្ញាផ្សេងទៀត
សញ្ញា និងរោគសញ្ញា whiplash ផ្សេងទៀតដែលអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងរបួស ប៉ុន្តែមិនសូវកើតមាន ឬកើតឡើងតែជាមួយនឹងរបួសធ្ងន់ធ្ងររួមមាន (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
ឈឺក្បាលខ្លាំង
ការឈឺឆ្អឹងខ្នង
បញ្ហាដំណេក
ឈឺក្បាលប្រកាំង
ការលំបាកក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍
ការលំបាកក្នុងការអាន
ចក្ខុវិស័យព្រិល
វិលមុខ
ការលំបាកក្នុងការបើកបរ
រោគសញ្ញាដ៏កម្រ
បុគ្គលដែលមានរបួសធ្ងន់ធ្ងរអាចវិវត្តទៅជារោគសញ្ញាដ៏កម្រ ដែលជារឿយៗបង្ហាញពីការរងរបួសឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូន និងរួមមានៈ (Nobuhiro Tanaka et al ។ , 2018 )
ការបាត់បង់
ប្រតិកម្ម
ការផ្លាស់ប្តូរសម្លេង
Torticollis - ការកន្ត្រាក់សាច់ដុំឈឺចាប់ដែលធ្វើឱ្យក្បាលងាកទៅម្ខាង។
ការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាល
ផលវិបាក
បុគ្គលភាគច្រើនជាទូទៅជាសះស្បើយពីរោគសញ្ញារបស់ពួកគេក្នុងរយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ទៅពីរបីខែ។ (Michele Sterling ឆ្នាំ ២០១៤ ) ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ផលវិបាកនៃ whiplash អាចកើតមានឡើង ជាពិសេសជាមួយនឹងរបួសធ្ងន់ធ្ងរថ្នាក់ទី 3 ឬថ្នាក់ទី 4 ។ ផលវិបាកទូទៅបំផុតនៃការរងរបួស whiplash រួមមានការឈឺចាប់រ៉ាំរ៉ៃ / រយៈពេលយូរ និងការឈឺក្បាល។ (Michele Sterling ឆ្នាំ ២០១៤ ) របួសឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូនអាចប៉ះពាល់ដល់ខួរឆ្អឹងខ្នង និងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងបញ្ហាសរសៃប្រសាទរ៉ាំរ៉ៃ រួមទាំងស្ពឹក ខ្សោយ និងពិបាកក្នុងការដើរ។ (Luc van Den Hauwe et al., 2020 )
ការព្យាបាល
ជាធម្មតា ការឈឺចាប់គឺធ្ងន់ធ្ងរជាងនៅថ្ងៃបន្ទាប់ បន្ទាប់ពីរបួស។ ការព្យាបាលរបួសសាច់ដុំ Whiplash អាស្រ័យលើថាតើវាជារបួសស្រួចស្រាវ ឬបុគ្គលនោះមានការឈឺករ៉ាំរ៉ៃ និងរឹង។
ការឈឺចាប់ស្រួចស្រាវអាចត្រូវបានព្យាបាលដោយថ្នាំគ្មានវេជ្ជបញ្ជាដូចជា Tylenol និង Advil ដែលមានប្រសិទ្ធភាពព្យាបាលការឈឺចាប់។
Advil គឺជាថ្នាំប្រឆាំងនឹងការរលាកដែលមិនមែនជាស្តេរ៉ូអ៊ីតដែលអាចត្រូវបានគេយកទៅជាមួយថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ Tylenol ដែលមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងវិធីផ្សេងៗគ្នា។
ចំណុចសំខាន់នៃការព្យាបាលគឺការលើកទឹកចិត្តឱ្យមានសកម្មភាពទៀងទាត់ជាមួយនឹងការលាតសន្ធឹង និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណ។ (Michele Sterling ឆ្នាំ ២០១៤ )
ការព្យាបាលដោយចលនា ប្រើលំហាត់ចលនាជាច្រើន ដើម្បីពង្រឹងសាច់ដុំក និងបន្ថយការឈឺចាប់។
ការកែតម្រូវតាមបែប Chiropractic និងការបង្រួមមិនវះកាត់ អាចជួយតម្រឹម និងចិញ្ចឹមឆ្អឹងខ្នងឡើងវិញ។
ចាក់ម្ជុលវិទ្យាសាស្ត្រ អាចធ្វើឱ្យរាងកាយបញ្ចេញអរម៉ូនធម្មជាតិដែលផ្តល់នូវការបំបាត់ការឈឺចាប់ ជួយបន្ធូរជាលិកាទន់ បង្កើនឈាមរត់ និងកាត់បន្ថយការរលាក។ ឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូនអាចត្រឡប់ទៅរកការតម្រឹមវិញ នៅពេលដែលជាលិកាទន់លែងរលាក និងកន្ត្រាក់។ (Tae-Woong Moon et al., 2014 )
របួសក
VIDEO
ឯកសារយោង
វេជ្ជសាស្ត្រ, JH (2024) ។ របួស Whiplash ។ www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/whiplash-injury
MedlinePlus ។ (2017)។ របួសកនិងជំងឺ។ បានយកមកវិញពី medlineplus.gov/neckinjuriesanddisorders.html#cat_95
Sterling M. (2014) ។ ការគ្រប់គ្រងកាយសម្បទានៃជំងឺដែលទាក់ទងនឹង whiplash (WAD) ។ ទិនានុប្បវត្តិនៃការព្យាបាលដោយចលនា, 60(1), 5-12 ។ doi.org/10.1016/j.jphys.2013.12.004
Tanaka, N., Atesok, K., Nakanishi, K., Kamei, N., Nakamae, T., Kotaka, S., & Adachi, N. (2018) ។ រោគសាស្ត្រ និងការព្យាបាលរោគសញ្ញាឆ្អឹងខ្នងមាត់ស្បូន របួស៖ របួស Whiplash ។ ភាពជឿនលឿនផ្នែកឆ្អឹង 2018 4765050។ doi.org/10.1155/2018/4765050
van Den Hauwe L, Sundgren PC, Flanders AE ។ (ឆ្នាំ ២០២០)។ របួសឆ្អឹងខ្នង និងរបួសខួរឆ្អឹងខ្នង (SCI)។ នៅក្នុង: Hodler J, Kubik-Huch RA, von Schulthes GK, អ្នកកែសម្រួល។ ជំងឺនៃខួរក្បាល ក្បាល និងក ឆ្អឹងខ្នង 2020-2020៖ រូបភាពរោគវិនិច្ឆ័យ [អ៊ីនធឺណិត]។ ចាម (CH) : Springer; 2023. ជំពូកទី 2020. មានពី៖ www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554330/ doi: 10.1007/978-3-030-38490-6_19
Moon, TW, Posadzki, P., Choi, TY, Park, TY, Kim, HJ, Lee, MS, & Ernst, E. (2014)។ ការចាក់ម្ជុលវិទ្យាសាស្ត្រសម្រាប់ការព្យាបាលជំងឺដែលជាប់ទាក់ទងជាមួយ whiplash: ការពិនិត្យឡើងវិញជាប្រព័ន្ធនៃការសាកល្បងគ្លីនិកចៃដន្យ។ ការបំពេញបន្ថែម និងថ្នាំជំនួសដោយផ្អែកលើភស្តុតាង៖ eCAM, 2014, 870271។ doi.org/10.1155/2014/870271
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ថយក្រោយឈឺ , ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន
សម្រាប់បុគ្គលដែលមានការឈឺខ្នងផ្នែកខាងក្រោមអាចយល់ពីកាយវិភាគសាស្ត្រ និងមុខងារនៃសាច់ដុំ multifidus ជួយក្នុងការការពាររបួស និងក្នុងការបង្កើតផែនការព្យាបាលដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់?
សាច់ដុំ Multifidus
សាច់ដុំ Multifidus មានប្រវែងវែង និងតូចចង្អៀតនៅផ្នែកម្ខាងនៃជួរឈរឆ្អឹងខ្នង ដែលជួយឱ្យមានស្ថេរភាពនៃផ្នែកខាងក្រោមនៃឆ្អឹងខ្នង ឬឆ្អឹងខ្នងចង្កេះ។ (Maryse Fortin, Luciana Gazzi Macedo 2013 ) ការអង្គុយច្រើនពេក ការអនុវត្តឥរិយាបថមិនល្អ និងកង្វះចលនាអាចឈានទៅដល់ការចុះខ្សោយនៃសាច់ដុំ ឬការដាច់រលាត់ ដែលអាចនាំឱ្យមានអស្ថេរភាពឆ្អឹងខ្នង ការបង្ហាប់ឆ្អឹងខ្នង និងការឈឺខ្នង។ (Paul W. Hodges, Lieven Danneels 2019 )
កាយវិភាគសាស្ត្រ
ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាស្រទាប់ជ្រៅ វាគឺជាស្រទាប់ខាងក្នុងបំផុតនៃស្រទាប់សាច់ដុំទាំងបីនៃខ្នង និងគ្រប់គ្រងចលនារបស់ឆ្អឹងខ្នង។ ស្រទាប់ពីរផ្សេងទៀតដែលគេស្គាល់ថាជាផ្នែកខាងក្នុង និងផ្ទៃខាងក្រៅ ទទួលខុសត្រូវចំពោះទ្រុង thoracic / rib cage និងចលនាស្មា។ (Anouk Agten et al ។ , 2020 ) Multifidus មានចំណុចភ្ជាប់នៅ៖
ឆ្អឹងខ្នង thoracic នៃខ្នងកណ្តាល។
ឆ្អឹងខ្នងចង្កេះនៃខ្នងខាងក្រោម។
ឆ្អឹងខ្នង iliac - មូលដ្ឋាននៃឆ្អឹង iliac រាងស្លាបនៃឆ្អឹងអាងត្រគាក។
Sacrum - ស៊េរីនៃឆ្អឹងនៅមូលដ្ឋាននៃឆ្អឹងខ្នងដែលភ្ជាប់ទៅនឹងឆ្អឹងកង។
នៅពេលឈរ ឬធ្វើចលនា សាច់ដុំ multifidus ដំណើរការជាមួយសាច់ដុំពោះ transversus និង pelvic floor ដើម្បីរក្សាលំនឹងឆ្អឹងខ្នង។ (Christine Lynders ឆ្នាំ 2019 )
មុខងារសាច់ដុំ
មុខងារសំខាន់គឺរក្សាលំនឹងខ្នងផ្នែកខាងក្រោម ប៉ុន្តែវាក៏ជួយពង្រីកឆ្អឹងខ្នងផ្នែកខាងក្រោមផងដែរ នៅពេលណាដែលឈានដល់ ឬលាតសន្ធឹង។ (Jennifer Padwal et al ។ , 2020 ) ដោយសារតែសាច់ដុំមានចំណុចភ្ជាប់ជាច្រើន ហើយត្រូវបានផ្តល់សេវាដោយសាខាជាក់លាក់នៃសរសៃប្រសាទដែលគេស្គាល់ថាជា រ៉ាមីក្រោយ វាអនុញ្ញាតឱ្យឆ្អឹងកងនីមួយៗធ្វើការរៀងៗខ្លួន និងមានប្រសិទ្ធភាពជាង។
នេះការពារប្រឆាំងនឹងការខ្សោះជីវជាតិឆ្អឹងខ្នងនិងការវិវត្តនៃជំងឺរលាកសន្លាក់។ (Jeffrey J Hebert et al., 2015 )
សាច់ដុំ Multifidus ធ្វើការជាមួយក្រុមសាច់ដុំជ្រៅពីរផ្សេងទៀត ដើម្បីរក្សាលំនឹង និងចលនាឆ្អឹងខ្នង។ (Jeffrey J Hebert et al., 2015 )
សាច់ដុំ rotatores អនុញ្ញាតឱ្យបង្វិលឯកតោភាគី បង្វិលពីចំហៀងទៅម្ខាង និងផ្នែកបន្ថែមទ្វេភាគី ឬពត់ទៅក្រោយ និងទៅមុខ។
សាច់ដុំ semispinalis ខាងលើ multifidus អនុញ្ញាតឱ្យពង្រីក និងបង្វិលក្បាល ក និងខ្នងផ្នែកខាងលើ។
សាច់ដុំ Multifidus ធានាបាននូវភាពរឹងមាំរបស់ឆ្អឹងខ្នងព្រោះវាមានចំណុចភ្ជាប់ទៅឆ្អឹងខ្នងច្រើនជាងស្រទាប់ផ្សេងទៀត ដែលកាត់បន្ថយភាពបត់បែន និងការបង្វិលឆ្អឹងខ្នង ប៉ុន្តែបង្កើនកម្លាំង និងស្ថេរភាព។ (Anouk Agten et al ។ , 2020 )
ថយក្រោយឈឺ
សាច់ដុំ multifidus ខ្សោយធ្វើឱ្យឆ្អឹងខ្នងមានស្ថេរភាព និងផ្តល់ការគាំទ្រតិចដល់ឆ្អឹងកង។ នេះបន្ថែមសម្ពាធលើសាច់ដុំ និងជាលិកាភ្ជាប់រវាង និងជាប់នឹងជួរឈរឆ្អឹងខ្នង បង្កើនហានិភ័យនៃរោគសញ្ញានៃការឈឺខ្នងផ្នែកខាងក្រោម។ (Paul W. Hodges, Lieven Danneels 2019 ) ការបាត់បង់កម្លាំងនិងលំនឹងសាច់ដុំអាចបណ្តាលឱ្យមានការកន្ត្រាក់ ឬខ្ជះខ្ជាយ។ នេះអាចបណ្តាលឱ្យមានការបង្ហាប់ និងបញ្ហាខ្នងផ្សេងទៀត។ (Paul W. Hodges et al., 2015 ) បញ្ហាខ្នងដែលទាក់ទងនឹងការខ្សោះជីវជាតិនៃសាច់ដុំ multifidus រួមមាន (Paul W. Hodges, Lieven Danneels 2019 )
ឌីស Herniated - ឌីសប៉ោង ឬរអិលផងដែរ។
ការចាប់សរសៃប្រសាទឬការបង្ហាប់ខ្ទាស់សរសៃប្រសាទ។
Sciatica
ការឈឺចាប់យោង - ការឈឺចាប់សរសៃប្រសាទដែលមានប្រភពចេញពីឆ្អឹងខ្នងមានអារម្មណ៍នៅក្នុងតំបន់ផ្សេងទៀត។
ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង - រលាកសន្លាក់
osteophytes ឆ្អឹងខ្នង - ឆ្អឹងកង
សាច់ដុំពោះ ឬអាងត្រគាកខ្សោយអាចសម្របសម្រួលស្នូល ដែលបង្កើនហានិភ័យនៃការឈឺខ្នងរ៉ាំរ៉ៃ និងរបួស។
បុគ្គលត្រូវបានណែនាំឱ្យពិគ្រោះជាមួយអ្នកព្យាបាលរាងកាយ និងគ្រូពេទ្យជំនាញខាងព្យាបាលរោគ ដែលអាចជួយអភិវឌ្ឍសមស្រប ការព្យាបាល ផែនការស្តារនីតិសម្បទា និងការពង្រឹងដោយផ្អែកលើអាយុ របួស លក្ខខណ្ឌមូលដ្ឋាន និងសមត្ថភាពរាងកាយ។
លំហាត់ស្នូលអាចជួយឈឺខ្នងបានទេ?
VIDEO
ឯកសារយោង
Fortin, M., & Macedo, LG (2013) ។ Multifidus និងក្រុមសាច់ដុំ paraspinal តំបន់ឆ្លងនៃអ្នកជំងឺដែលមានការឈឺចាប់ខ្នងទាបនិងអ្នកជំងឺគ្រប់គ្រង: ការពិនិត្យឡើងវិញជាប្រព័ន្ធដោយផ្តោតលើការងងឹតភ្នែក។ ការព្យាបាលដោយចលនា, 93(7), 873–888។ doi.org/10.2522/ptj.20120457
Hodges, PW, & Danneels, L. (2019) ។ ការផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធ និងមុខងារនៃសាច់ដុំខ្នងក្នុងការឈឺខ្នងទាប៖ ពេលវេលាខុសគ្នា ការសង្កេត និងយន្តការ។ ទិនានុប្បវត្តិនៃការព្យាបាលដោយចលនានិងកីឡា, 49(6), 464-476 ។ doi.org/10.2519/jospt.2019.8827
Agten, A., Stevens, S., Verbrugghe, J., Eijnde, BO, Timmermans, A., & Vandenabeele, F. (2020) ។ Multifidus lumbar ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយសរសៃសាច់ដុំប្រភេទ I ធំជាងបើប្រៀបធៀបទៅនឹង erector spinae ។ កាយវិភាគសាស្ត្រ និងជីវវិទ្យាកោសិកា, 53(2), 143–150។ doi.org/10.5115/acb.20.009
Lynders C. (2019) ។ តួនាទីសំខាន់នៃការអភិវឌ្ឍន៍ Transversus Abdominis ក្នុងការការពារ និងព្យាបាលការឈឺខ្នងទាប។ ទិនានុប្បវត្តិ HSS: ទិនានុប្បវត្តិសាច់ដុំនៃមន្ទីរពេទ្យសម្រាប់ការវះកាត់ពិសេស, 15(3), 214-220 ។ doi.org/10.1007/s11420-019-09717-8
Padwal, J., Berry, DB, Hubbard, JC, Zlomislic, V., Allen, RT, Garfin, SR, Ward, SR, & Shahidi, B. (2020)។ ភាពខុសប្លែកគ្នាក្នុងតំបន់រវាងពហុហ្វីឌុសលើចង្កេះ និងជ្រៅចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានរោគសាស្ត្រឆ្អឹងខ្នងចង្កេះរ៉ាំរ៉ៃ។ ជំងឺនៃប្រព័ន្ធ musculoskeletal BMC, 21(1), 764។ doi.org/10.1186/s12891-020-03791-4
Hebert, JJ, Koppenhaver, SL, Teyhen, DS, Walker, BF, & Fritz, JM (2015) ។ ការវាយតម្លៃនៃមុខងារសាច់ដុំ lumbar multifidus តាមរយៈ palpation: ភាពជឿជាក់ និងសុពលភាពនៃការធ្វើតេស្តគ្លីនិកថ្មីមួយ។ ទិនានុប្បវត្តិឆ្អឹងខ្នង៖ ទិនានុប្បវត្តិផ្លូវការនៃសង្គមឆ្អឹងខ្នងអាមេរិកខាងជើង, 15(6), 1196–1202។ doi.org/10.1016/j.spinee.2013.08.056
Hodges, PW, James, G., Blomster, L., Hall, L., Schmid, A., Shu, C., Little, C., & Melrose, J. (2015) ។ ការផ្លាស់ប្តូរសាច់ដុំ Multifidus បន្ទាប់ពីរបួសខ្នងត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយការផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធនៃសាច់ដុំ adipose និងជាលិកាភ្ជាប់ ប៉ុន្តែមិនមែនសាច់ដុំ Atrophy: ភស្តុតាងនៃម៉ូលេគុល និង morphological ។ ឆ្អឹងខ្នង, 40(14), 1057–1071។ doi.org/10.1097/BRS.0000000000000972
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន , របួសការងារ
ក្នុងអំឡុងពេលដួល បុគ្គលម្នាក់ៗតែងតែលើកដៃចេញដោយស្វ័យប្រវត្តិ ដើម្បីជួយបំបែកការដួល ដែលអាចរអិលទៅលើដី បណ្តាលឱ្យដួលលើដៃដែលលាតសន្ធឹង ឬរបួស FOOSH ។ តើបុគ្គលគួរត្រូវបានពិនិត្យដោយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាព ប្រសិនបើពួកគេជឿថាមិនមានរបួសទេ?
របួស FOOSH
ការដួលជាធម្មតាបណ្តាលឱ្យមានរបួសស្រាល។ របួស FOOSH កើតឡើងនៅពេលដែលដួលហើយព្យាយាមបំបែកការដួលរលំដោយការឈោងដៃ / s ។ នេះអាចបណ្តាលឱ្យមានរបួសចុងខាងលើ ដូចជាការបាក់ឆ្អឹង ឬបាក់ឆ្អឹង។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះ ការដួលលើដៃអាចបណ្តាលឱ្យមានរបួសធ្ងន់ធ្ងរ និង/ឬបង្កើតបញ្ហាសាច់ដុំនាពេលអនាគត។ បុគ្គលដែលបានដួល ឬរងរបួស FOOSH គួរតែពិគ្រោះជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់ពួកគេ ហើយបន្ទាប់មកអ្នកព្យាបាលរាងកាយ ឬអ្នកព្យាបាលរោគ ដើម្បីបង្កើតផែនការព្យាបាលដោយសុវត្ថិភាព ដើម្បីស្តារឡើងវិញ ពង្រឹង និងពន្លឿនការស្តារឡើងវិញ។
បន្ទាប់ពីរបួស
សម្រាប់បុគ្គលដែលដួល និងដួលនៅលើដៃ កដៃ ឬដៃ ខាងក្រោមនេះជាចំណុចមួយចំនួនដើម្បីធានាបាននូវការថែទាំត្រឹមត្រូវសម្រាប់របួស រួមមានៈ
អនុវត្តតាមពិធីសារ RICE សម្រាប់របួសស្រួចស្រាវ
ទៅកាន់អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាព ឬគ្លីនិកសង្គ្រោះបន្ទាន់ក្នុងតំបន់
ទាក់ទងអ្នកព្យាបាលរាងកាយ
របួស FOOSH អាចជាឬធ្ងន់ធ្ងរ ដូច្នេះដើម្បីជៀសវាងការទុកបញ្ហាតូចតាចក្លាយជាបញ្ហាធំ សូមទៅពិនិត្យដោយអ្នកឯកទេសខាងសាច់ដុំ។ អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងទទួលការស្កេនរូបភាពនៃអ្នករបួស និងតំបន់ជុំវិញ។ ពួកគេនឹងធ្វើការពិនិត្យរាងកាយដើម្បីកំណត់ពីប្រភេទនៃការរបួសដូចជាការដាច់សរសៃពួរ ឬសំពាធសាច់ដុំ។ ការមិនទទួលបានការព្យាបាលតាមវេជ្ជសាស្រ្ដសមស្របបន្ទាប់ពីដួលអាចបណ្ដាលឱ្យមានការឈឺចាប់រ៉ាំរ៉ៃ និងបាត់បង់មុខងារ។ (J. Chiu, SN Robinovitch ។ ឆ្នាំ ១៩៩៨ )
របួសទូទៅ
របួស FOOSH អាចរងរបួសតំបន់ផ្សេងៗ។ ទាំងនេះជាធម្មតាពាក់ព័ន្ធនឹងកដៃ និងដៃ ប៉ុន្តែកែងដៃ ឬស្មាក៏អាចរងរបួសផងដែរ។ របួសទូទៅរួមមានៈ
ការបាក់ឆ្អឹងរបស់ Colles
ការបាក់ឆ្អឹងកដៃដែលចុងបញ្ចប់នៃឆ្អឹងដៃត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅខាងក្រោយ។
ការបាក់ឆ្អឹងរបស់ស្មីត
ការបាក់ឆ្អឹងកដៃ ស្រដៀងនឹងការបាក់ឆ្អឹងរបស់ Colles គឺជាកន្លែងដែលចុងបញ្ចប់នៃឆ្អឹងដៃត្រូវបានផ្លាស់ទីលំនៅទៅផ្នែកខាងមុខនៃកដៃ។
ការបាក់ឆ្អឹងរបស់អ្នកប្រដាល់
ការបាក់ឆ្អឹងតូចៗនៅក្នុងដៃ។
ជាធម្មតា វាកើតឡើងបន្ទាប់ពីការដាល់អ្វីមួយ ប៉ុន្តែវាអាចកើតឡើងពីការដួលនៅលើកណ្តាប់ដៃដែលលាតសន្ធឹង។
ការបាក់ឆ្អឹងកែងដៃឬបាក់ឆ្អឹង
កែងដៃអាចលេចចេញពីសន្លាក់ ឬអាចបាក់ឆ្អឹងនៅកែងដៃ។
ការបាក់ឆ្អឹងកដៃ
កម្លាំងពីការដួលដោយដៃ និងដៃដែលលាតចេញអាចធ្វើដំណើរទៅដល់ឆ្អឹងកង បណ្តាលឱ្យបាក់ឆ្អឹង។
ការបាក់ឆ្អឹងនៃប្រហោងឆ្អឹងជិត
ការដួលទៅលើរបួសដៃដែលលាតសន្ធឹងអាចបណ្តាលឱ្យឆ្អឹងដៃជាប់នឹងស្មា ដែលបណ្តាលឱ្យមានការបាក់ឆ្អឹងដែលនៅជិតគ្នា។
ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ស្មា
ស្មាអាចលេចចេញពីសន្លាក់។
នេះអាចបណ្តាលឱ្យមានការរហែកប្រអប់ដៃ rotator ឬរបួស labrum ។
ដោយមិនគិតពីរបួស បុគ្គលគួរតែទៅជួបអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពដើម្បីវាយតម្លៃការខូចខាត។ ប្រសិនបើរបួសធ្ងន់ធ្ងរ គ្រូពេទ្យអាចធ្វើការវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវ ឬឌីផេរ៉ង់ស្យែល និងបង្កើតផែនការព្យាបាល។ (William R. VanWye et al., 2016 )
ការព្យាបាលដោយរាងកាយ
បុគ្គលម្នាក់ៗអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការព្យាបាលដោយចលនាដើម្បីជួយឱ្យជាសះស្បើយ និងត្រឡប់ទៅកម្រិតមុខងារពីមុនរបស់ពួកគេ។ ការព្យាបាលដោយកាយសម្បទាប្រែប្រួលអាស្រ័យលើរបួសជាក់លាក់ ប៉ុន្តែជាទូទៅ អ្នកព្យាបាលរាងកាយអាចជួយឱ្យបុគ្គលម្នាក់ៗមានមុខងារឡើងវិញបន្ទាប់ពីការដួលនៅលើដៃដែលលាតសន្ធឹង។ (William R. VanWye et al., 2016 ) ការព្យាបាលទូទៅអាចរួមមានៈ
ការព្យាបាល និងវិធីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ រលាក និងហើម។
ការណែនាំអំពីរបៀបពាក់ខ្សែដៃឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។
លំហាត់ប្រាណ និងការលាតសន្ធឹង ដើម្បីកែលម្អជួរនៃចលនា កម្លាំង និងការចល័តមុខងារ។
លំហាត់សមតុល្យ។
ការគ្រប់គ្រងជាលិកាស្លាកស្នាម បើចាំបាច់វះកាត់។
ក្រុមព្យាបាលនឹងធានា ការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ។ ត្រូវបានប្រើដើម្បីត្រឡប់ទៅសកម្មភាពធម្មតាវិញបានយ៉ាងលឿន និងដោយសុវត្ថិភាព។
ការថែទាំតាមបែប Chiropractic សម្រាប់ការព្យាបាលបន្ទាប់ពីការរបួស
VIDEO
ឯកសារយោង
Chiu, J., & Robinovitch, SN (1998) ។ ការទស្សន៍ទាយនៃកម្លាំងផលប៉ះពាល់ចុងខាងលើអំឡុងពេលធ្លាក់នៅលើដៃដែលលាតសន្ធឹង។ ទិនានុប្បវត្តិ biomechanics, 31(12), 1169–1176។ doi.org/10.1016/s0021-9290(98)00137-7
VanWye, WR, Hoover, DL, & Willgruber, S. (2016) ។ ការពិនិត្យអ្នកព្យាបាលរាងកាយ និងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឌីផេរ៉ង់ស្យែលសម្រាប់ការឈឺសន្លាក់ដៃជើង៖ របាយការណ៍ករណី។ ទ្រឹស្ដី និងការអនុវត្តរូបវិទ្យា ៣២(៧), ៥៥៦-៥៦៥។ doi.org/10.1080/09593985.2016.1219798
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដោយស្វ័យប្រវត្តិ , ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន , របួសការងារ
បុគ្គលម្នាក់ៗប្រហែលជាមិនដឹងថាពួកគេមានឆ្អឹងជំនីរប្រេះទេ រហូតដល់មានរោគសញ្ញាដូចជាការឈឺចាប់នៅពេលដកដង្ហើមចូលជ្រៅៗចាប់ផ្តើមបង្ហាញ។ តើការដឹងពីរោគសញ្ញា និងមូលហេតុនៃការបាក់ឆ្អឹងជំនីរអាចជួយធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាលបានទេ?
បាក់ឆ្អឹងជំនី
ឆ្អឹងជំនីរបាក់/បាក់ ពិពណ៌នាអំពីការបាក់ណាមួយនៅក្នុងឆ្អឹង។ បាក់ឆ្អឹងជំនីរ គឺជាប្រភេទនៃការបាក់ឆ្អឹងជំនីរ ហើយជាការពិពណ៌នាច្រើនជាងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តនៃឆ្អឹងជំនីរដែលត្រូវបានបាក់ដោយផ្នែក។ រាល់ការប៉ះពាល់ដល់ដើមទ្រូង ឬខ្នងអាចបណ្តាលឱ្យបាក់ឆ្អឹងជំនី រួមមាន៖
ធ្លាក់។
ការបុករថយន្ត
របួសកីឡា
ក្អកហឹង្សា
រោគសញ្ញាចម្បងគឺការឈឺចាប់នៅពេលស្រូបចូល។
របួសជាធម្មតាជាសះស្បើយក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយសប្តាហ៍។
មានរោគសញ្ញា
ឆ្អឹងជំនីរប្រេះ ជាធម្មតាបណ្តាលមកពីការដួល របួសដើមទ្រូង ឬការក្អកខ្លាំង។ រោគសញ្ញារួមមានៈ
ហើមឬទន់ភ្លន់នៅជុំវិញតំបន់រងរបួស។
ឈឺទ្រូងពេលដកដង្ហើម/ស្រូប កណ្តាស់ សើច ឬក្អក។
ឈឺទ្រូងដោយចលនា ឬពេលដេកក្នុងទីតាំងជាក់លាក់។
ស្នាមជាំដែលអាចកើតមាន។
ទោះបីជាកម្រក៏ដោយ ឆ្អឹងជំនីរប្រេះអាចបណ្តាលឱ្យមានផលវិបាកដូចជាជំងឺរលាកសួត។
សូមទៅជួបអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពជាបន្ទាន់ ប្រសិនបើជួបប្រទះការពិបាកដកដង្ហើម ឈឺទ្រូងធ្ងន់ធ្ងរ ឬក្អកជាប់រហូតដោយមានស្លស ក្តៅខ្លួនខ្លាំង និង/ឬញាក់។
ប្រភេទ
ក្នុងករណីភាគច្រើន ឆ្អឹងជំនីរតែងតែបាក់នៅតំបន់មួយ ដែលបណ្តាលឱ្យមានការបាក់ឆ្អឹងមិនពេញលេញ ដែលមានន័យថាមានការប្រេះ ឬបាក់ដែលមិនឆ្លងកាត់ឆ្អឹង។ ប្រភេទផ្សេងទៀតនៃការបាក់ឆ្អឹងជំនីរួមមាន:
ការបាក់ឆ្អឹងដែលផ្លាស់ទីលំនៅនិងមិនផ្លាស់ទីលំនៅ
ឆ្អឹងជំនីរដែលបាក់ទាំងស្រុងអាច ឬមិនផ្លាស់ប្តូរចេញពីកន្លែង។
ប្រសិនបើឆ្អឹងជំនីរផ្លាស់ទី វាត្រូវបានគេស្គាល់ថា ក ការបាក់ឆ្អឹងជំនីរផ្លាស់ទីលំនៅ ហើយទំនងជាអាចចាក់សួត ឬបំផ្លាញជាលិកា និងសរីរាង្គផ្សេងទៀត។ (ឱសថ Yale ។ ២០២៤ )
ឆ្អឹងជំនីរដែលនៅនឹងកន្លែងជាធម្មតាមានន័យថា ឆ្អឹងជំនីរមិនត្រូវបានខូចទាំងស្រុងនៅពាក់កណ្តាល ហើយត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ក ការបាក់ឆ្អឹងជំនីដែលមិនផ្លាស់ទីលំនៅ .
ទ្រូង Flail
ផ្នែកមួយនៃឆ្អឹងជំនីអាចបំបែកចេញពីឆ្អឹង និងសាច់ដុំជុំវិញ ទោះបីជាវាកម្រក៏ដោយ។
ប្រសិនបើរឿងនេះកើតឡើង ឆ្អឹងជំនីរនឹងបាត់បង់ស្ថេរភាព ហើយឆ្អឹងនឹងផ្លាស់ទីដោយសេរី នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ដកដង្ហើមចូល ឬដកដង្ហើមចេញ។
ផ្នែកឆ្អឹងជំនីរដែលខូចនេះត្រូវបានគេហៅថាផ្នែក flail ។
នេះគឺមានគ្រោះថ្នាក់ ដោយសារវាអាចវាយសួត និងបង្កឱ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងទៀត ដូចជារលាកសួតជាដើម។
មូលហេតុ
មូលហេតុទូទៅនៃឆ្អឹងជំនីរប្រេះរួមមាន៖
ការបុករថយន្ត
គ្រោះថ្នាក់អ្នកថ្មើរជើង
ការដួល
របួសដោយសារកីឡា
ការប្រើជ្រុល/ភាពតានតឹងដែលកើតឡើងដោយការងារ ឬកីឡា
ក្អកខ្លាំង
បុគ្គលដែលមានវ័យចំណាស់អាចជួបប្រទះការបាក់ឆ្អឹងពីរបួសតិចតួចដោយសារតែការបាត់បង់សារធាតុរ៉ែរបស់ឆ្អឹងជាលំដាប់។ (Christian Liebsch et al ។ , 2019 )
ភាពសាមញ្ញនៃការបាក់ឆ្អឹងជំនី
ការបាក់ឆ្អឹងជំនី គឺជាប្រភេទនៃការបាក់ឆ្អឹងទូទៅបំផុត។
ពួកគេមានចំនួនពី 10% ទៅ 20% នៃរបួសស្នាមភ្លឹបភ្លែតៗទាំងអស់ដែលឃើញនៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់។
ក្នុងករណីដែលបុគ្គលម្នាក់ស្វែងរកការថែទាំរបួសត្រង់ទ្រូង 60% ទៅ 80% ពាក់ព័ន្ធនឹងការបាក់ឆ្អឹងជំនី។ (Christian Liebsch et al ។ , 2019 )
ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
ឆ្អឹងជំនីរប្រេះត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយការពិនិត្យរាងកាយ និងការធ្វើតេស្តរូបភាព។ ក្នុងអំឡុងពេលពិនិត្យ អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងស្តាប់សួត សង្កត់ថ្នមៗលើឆ្អឹងជំនី និងមើលនៅពេលឆ្អឹងជំនីរផ្លាស់ទី។ ជម្រើសតេស្តរូបភាពរួមមាន: (Sarah Majercik, Fredric M. Pieracci 2017 )
កាំរស្មីអ៊ិច - ទាំងនេះគឺសម្រាប់រកឃើញឆ្អឹងជំនីរដែលបាក់ ឬបាក់នាពេលថ្មីៗនេះ។CT ស្កេន - ការធ្វើតេស្តរូបភាពនេះរួមមានកាំរស្មី X ជាច្រើន ហើយអាចរកឃើញស្នាមប្រេះតូចៗ។MRI - ការធ្វើតេស្តរូបភាពនេះគឺសម្រាប់ជាលិកាទន់ ហើយជារឿយៗអាចរកឃើញការបំបែកតូចៗ ឬការខូចខាតឆ្អឹងខ្ចី។ស្កេនឆ្អឹង - ការធ្វើតេស្តរូបភាពនេះប្រើឧបករណ៍តាមដានវិទ្យុសកម្ម ដើម្បីមើលឃើញរចនាសម្ព័ន្ធឆ្អឹង និងអាចបង្ហាញពីការបាក់ឆ្អឹងស្ត្រេសតូចជាង។
ការព្យាបាល
កាលពីមុន ការព្យាបាលធ្លាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការរុំទ្រូងដោយក្រុមដែលគេស្គាល់ថាជាខ្សែក្រវាត់ឆ្អឹងជំនី។ សារធាតុទាំងនេះកម្រត្រូវបានប្រើសព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារពួកគេអាចរឹតបន្តឹងការដកដង្ហើម បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺរលាកសួត ឬសូម្បីតែការដួលរលំសួតមួយផ្នែក។ (L. May, C. Hillermann, S. Patil 2016 ) ការបាក់ឆ្អឹងជំនីរគឺជាការបាក់ឆ្អឹងដ៏សាមញ្ញមួយ ដែលទាមទារដូចខាងក្រោម៖
សម្រាក
ឱសថគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ឬវេជ្ជបញ្ជាអាចជួយគ្រប់គ្រងរោគសញ្ញាឈឺចាប់។
ថ្នាំប្រឆាំងនឹងការរលាកដែលមិនមែនជាស្តេរ៉ូអ៊ីត - ថ្នាំ NSAIDs ដូចជា ibuprofen ឬ naproxen ត្រូវបានណែនាំ។
ប្រសិនបើការសម្រាកមានលក្ខណៈទូលំទូលាយ បុគ្គលអាចត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាឱ្យប្រើថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ខ្លាំងជាង អាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរ និងលក្ខខណ្ឌមូលដ្ឋាន។
ការព្យាបាលដោយចលនាអាចពន្លឿនដំណើរការព្យាបាល និងជួយរក្សាជួរនៃចលនានៃជញ្ជាំងទ្រូង។
សម្រាប់អ្នកជំងឺដែលមានភាពទន់ខ្សោយ និងមនុស្សចាស់ ការព្យាបាលដោយចលនាអាចជួយឱ្យអ្នកជំងឺដើរ និងធ្វើឱ្យមុខងារមួយចំនួនមានលក្ខណៈធម្មតា។
អ្នកព្យាបាលរាងកាយអាចបង្ហាត់បុគ្គលឱ្យផ្ទេររវាងគ្រែ និងកៅអីដោយសុវត្ថិភាព ខណៈពេលដែលរក្សាបាននូវការយល់ដឹងអំពីចលនា ឬទីតាំងណាមួយដែលធ្វើឱ្យការឈឺចាប់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។
អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងចេញវេជ្ជបញ្ជា លំហាត់ ដើម្បីរក្សារាងកាយឱ្យរឹងមាំ និងអវយវៈតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ជាឧទាហរណ៍ ការបត់ក្រោយអាចជួយកែលម្អជួរនៃចលនានៅក្នុងឆ្អឹងខ្នង thoracic ។
ក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃការជាសះស្បើយ វាត្រូវបានណែនាំអោយគេងក្នុងទីតាំងត្រង់។
ការដេកអាចបន្ថែមសម្ពាធ ធ្វើឱ្យមានការឈឺចាប់ និងអាចធ្វើឱ្យរបួសកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។
ប្រើខ្នើយ និងទ្រនាប់ដើម្បីជួយទ្រទ្រង់ការអង្គុយលើគ្រែ។
ជម្រើសមួយទៀតគឺដេកលើកៅអីអង្គុយ។
ការព្យាបាលត្រូវចំណាយពេលយ៉ាងតិចប្រាំមួយសប្តាហ៍។ (L. May, C. Hillermann, S. Patil 2016 )
លក្ខខណ្ឌផ្សេងទៀត
អ្វីដែលអាចនឹងមានអារម្មណ៍ថាឆ្អឹងជំនីរប្រេះអាចជាស្ថានភាពស្រដៀងគ្នា ដែលជាមូលហេតុដែលវាសំខាន់ក្នុងការពិនិត្យមើល។ មូលហេតុផ្សេងទៀតនៃរោគសញ្ញាដែលអាចរួមមាន:
សង្រ្គោះបន្ទាន់
ផលវិបាកទូទៅបំផុតគឺការមិនអាចដកដង្ហើមបានជ្រៅដោយសារតែការឈឺចាប់។ នៅពេលដែលសួតមិនអាចដកដង្ហើមបានជ្រៅគ្រប់គ្រាន់ ទឹករំអិល និងសំណើមអាចបង្កើតបាន ហើយនាំឱ្យមានការឆ្លងដូចជាជំងឺរលាកសួត។ (L. May, C. Hillermann, S. Patil 2016 ) ការបាក់ឆ្អឹងជំនីរដែលផ្លាស់ទីលំនៅក៏អាចបំផ្លាញជាលិកា ឬសរីរាង្គផ្សេងទៀត ដែលបង្កើនហានិភ័យនៃការដួលរលំនៃសួត / pneumothorax ឬការហូរឈាមខាងក្នុង។ វាត្រូវបានណែនាំឱ្យស្វែងរកការយកចិត្តទុកដាក់ខាងវេជ្ជសាស្ត្រជាបន្ទាន់ ប្រសិនបើរោគសញ្ញាមានដូចជា៖
ដង្ហើមខ្លី
ពិបាកដកដង្ហើម
ស្បែកមានពណ៌ខៀវដែលបណ្តាលមកពីកង្វះអុកស៊ីសែន
ក្អកជាប់រហូតជាមួយស្លស
ឈឺទ្រូងពេលដកដង្ហើមចូល និងចេញ
ក្តៅខ្លួន បែកញើស និងញាក់
ចង្វាក់បេះដូងលឿន
ថាមពលនៃការថែទាំព្យាបាលរបួស ការស្តារនីតិសម្បទារបួស
VIDEO
ឯកសារយោង
ឱសថ Yale ។ (២០២៤)។ បាក់ឆ្អឹងជំនីរ (បាក់ឆ្អឹងជំនីរ) .
Liebsch, C., Seiffert, T., Vlcek, M., Beer, M., Huber-Lang, M., & Wilke, H. J. (2019) ។ លំនាំនៃការបាក់ឆ្អឹងជំនីរបន្ទាប់បន្សំ៖ ការវិភាគលើករណីចំនួន ៣៨០។ PloS one, 380(14), e12។ doi.org/10.1371/journal.pone.0224105
May L, Hillermann C, Patil S. (2016) ។ ការគ្រប់គ្រងការបាក់ឆ្អឹង។ ការអប់រំ BJA ។ លេខ 16, លេខ 1. ទំព័រ 26-32, ISSN 2058-5349 ។ doi:10.1093/bjaceaccp/mkv011
Majercik, S., & Pieracci, F. M. (2017) ។ របួសជញ្ជាំងទ្រូង។ គ្លីនិកវះកាត់ថូរ៉ាក់ ២៧(២), ១១៣–១២១។ doi.org/10.1016/j.thorsurg.2017.01.004
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន , របួសកីឡា
សម្រាប់បុគ្គលដែលចូលលេងកីឡា អ្នកចូលចិត្តហាត់ប្រាណ និងអ្នកដែលចូលរួមក្នុងសកម្មភាពរាងកាយ ការរងរបួសសាច់ដុំគឺជារឿងធម្មតា។ តើការប្រើខ្សែអាត់ទឹកកកអាចជួយក្នុងកំឡុងដំណាក់កាលដំបូង ឬដំណាក់កាលស្រួចស្រាវនៃការរបួសបន្ថយការរលាក និងហើម ដើម្បីពន្លឿនការជាសះស្បើយ និងត្រឡប់ទៅសកម្មភាពវិញបានឆាប់ទេ?
បន្ទាប់ពីរបួសសាច់ដុំ បុគ្គលត្រូវបានណែនាំអោយធ្វើតាម R.I.C.E. វិធីសាស្រ្តជួយកាត់បន្ថយការហើម និងរលាក។ R.I.C.E. គឺជាអក្សរកាត់សម្រាប់ Rest, Ice, Compression និង Elevation។ (វេជ្ជសាស្ត្រមីឈីហ្គែន។ សាកលវិទ្យាល័យ Michigan ។ ២០២៣ ) ភាពត្រជាក់ជួយកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ បន្ថយសីតុណ្ហភាពជាលិកា និងបន្ថយការហើមជុំវិញកន្លែងរបួស។ តាមរយៈការគ្រប់គ្រងការរលាកដោយទឹកកក និងការបង្ហាប់ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរបួស បុគ្គលម្នាក់ៗអាចរក្សាបាននូវចលនា និងចលនាសមស្របជុំវិញផ្នែករាងកាយដែលរងរបួស។ (Jon E. Block ឆ្នាំ ២០១០ ) មានវិធីផ្សេងគ្នាក្នុងការលាបទឹកកកលើរបួស។
ថង់ទឹកកក និងកញ្ចប់ត្រជាក់ដែលបានទិញពីហាង។
ត្រាំផ្នែករាងកាយដែលរងរបួសនៅក្នុងអាងទឹកត្រជាក់ ឬអាងទឹក។
ផលិតកញ្ចប់ទឹកកកដែលអាចប្រើឡើងវិញបាន។
បង់រុំបង្ហាប់អាចត្រូវបានប្រើរួមគ្នាជាមួយទឹកកក។
កាសែតទឹកកក គឺជាបង់រុំបង្ហាប់ដែលផ្តល់នូវការព្យាបាលដោយត្រជាក់ក្នុងពេលតែមួយ។ បន្ទាប់ពីរបួស ការលាបវាអាចជួយបន្ថយការឈឺចាប់ និងហើមក្នុងដំណាក់កាលរលាកស្រួចស្រាវនៃការជាសះស្បើយ។ (Matthew J. Kraeutler et al., 2015 )
របៀបដែលកាសែតដំណើរការ
កាសែតគឺជាបង់រុំដែលអាចបត់បែនបានដែលត្រូវបានបញ្ចូលជាមួយជែលត្រជាក់ព្យាបាល។ នៅពេលដែលលាបលើផ្នែករាងកាយដែលរងរបួស និងប៉ះពាល់នឹងខ្យល់ ជែលនឹងធ្វើឱ្យសកម្ម បង្កើតអារម្មណ៍ត្រជាក់នៅជុំវិញតំបន់នោះ។ ប្រសិទ្ធភាពព្យាបាលអាចមានរយៈពេលពី 5 ទៅ 6 ម៉ោង។ រួមផ្សំជាមួយនឹងបង់រុំដែលអាចបត់បែនបាន វាផ្តល់នូវការព្យាបាលដោយទឹកកក និងការបង្ហាប់។ កាសែតទឹកកកអាចត្រូវបានប្រើដោយផ្ទាល់ចេញពីកញ្ចប់ប៉ុន្តែក៏អាចត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងទូទឹកកកដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធភាពត្រជាក់។ អាស្រ័យលើការណែនាំរបស់អ្នកផលិត ខ្សែអាត់មិនគួរទុកក្នុងម៉ាសីនតឹកកកទេ ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យពិបាករុំជុំវិញកន្លែងរបួស។
គុណសម្បត្តិ
អត្ថប្រយោជន៍មានដូចជា៖
ងាយស្រួលប្រើ
ផលិតផលគឺងាយស្រួលប្រើ។
យកកាសែតចេញ ហើយចាប់ផ្តើមរុំវាជុំវិញផ្នែករាងកាយដែលរងរបួស។
មិនត្រូវការឧបករណ៍ភ្ជាប់
ក្រណាត់រុំជាប់នឹងខ្លួន ដូច្នេះកាសែតនៅនឹងកន្លែងដោយមិនប្រើក្លីប ឬឧបករណ៍ភ្ជាប់។
ងាយស្រួលកាត់
រមៀលស្តង់ដារមានប្រវែង 48 អ៊ីញ ទទឹង 2 អ៊ីញ។
ការរបួសភាគច្រើនតម្រូវឱ្យគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរុំជុំវិញកន្លែងរបួស។
កន្ត្រៃកាត់ចំនួនពិតប្រាកដដែលត្រូវការ ហើយទុកសល់ក្នុងថង់ដែលអាចផ្សាភ្ជាប់ឡើងវិញបាន។
អាចប្រើឡើងវិញបាន។
បន្ទាប់ពី 15 ទៅ 20 នាទីនៃការដាក់ពាក្យ ផលិតផលអាចត្រូវបានយកចេញបានយ៉ាងងាយស្រួល រមៀលឡើង ទុកក្នុងកាបូប ហើយប្រើម្តងទៀត។
កាសែតអាចប្រើបានច្រើនដង។
កាសែតចាប់ផ្តើមបាត់បង់គុណភាពនៃការត្រជាក់របស់វា បន្ទាប់ពីការប្រើប្រាស់ជាច្រើនដង។
ការចល័ត
កាសែតមិនចាំបាច់ដាក់ក្នុងម៉ាស៊ីនត្រជាក់ពេលធ្វើដំណើរ។
វាអាចចល័តបានយ៉ាងងាយស្រួល និងល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់កម្មវិធីទឹកកក និងបង្ហាប់ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរបួស។
វាអាចកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ និងការរលាក ហើយរក្សាទុកនៅកន្លែងធ្វើការ។
គុណវិបត្តិ
គុណវិបត្តិមួយចំនួនរួមមានដូចខាងក្រោមៈ
ក្លិនគីមី
ជែលនៅលើរុំដែលអាចបត់បែនបានអាចមានក្លិនថ្នាំ។
វាមិនមានក្លិនខ្លាំងដូចក្រែមលាបទេ ប៉ុន្តែក្លិនគីមីអាចរំខានដល់បុគ្គលមួយចំនួន។
ប្រហែលជាមិនត្រជាក់គ្រប់គ្រាន់ទេ។
ខ្សែអាត់នេះមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបំបាត់ការឈឺចាប់ និងការរលាកភ្លាមៗ ប៉ុន្តែវាប្រហែលជាមិនត្រជាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ទេ នៅពេលលាបចេញពីកញ្ចប់នៅសីតុណ្ហភាពបន្ទប់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាអាចត្រូវបានដាក់ក្នុងទូទឹកកកដើម្បីបង្កើនភាពត្រជាក់ និងអាចផ្តល់នូវប្រសិទ្ធភាពព្យាបាលត្រជាក់បន្ថែមទៀត ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺសរសៃពួរ ឬរលាកស្បែក។
ភាពស្អិតអាចជាការរំខាន
កាសែតអាចស្អិតបន្តិចសម្រាប់អ្នកខ្លះ។
កត្តាស្អិតនេះអាចជាការរំខានតិចតួច។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ស្អិតនៅពេលលាប។
ជែលពីរបីអាចបន្សល់ទុកនៅពេលដកចេញ។
កាសែតទឹកកកក៏អាចជាប់នឹងសម្លៀកបំពាក់ផងដែរ។
សម្រាប់បុគ្គលដែលកំពុងស្វែងរកការព្យាបាលដោយភាពត្រជាក់ឆាប់រហ័ស និងឆាប់រហ័សសម្រាប់ផ្នែករាងកាយដែលរងរបួស ឬឈឺ ទឹកកក កាសែត អាចជាជម្រើសមួយ។ វាអាចជាការល្អដែលមាននៅក្នុងដៃដើម្បីផ្តល់នូវការបង្ហាប់ត្រជាក់ ប្រសិនបើរបួសតិចតួចកើតឡើងនៅពេលចូលរួមក្នុងអត្តពលកម្ម ឬសកម្មភាពរាងកាយ និងការធូរស្រាលសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ហួសកម្រិត ឬរបួសច្រំដែល។
ព្យាបាលការប្រេះកជើង
VIDEO
ឯកសារយោង
វេជ្ជសាស្ត្រមីឈីហ្គែន។ សាកលវិទ្យាល័យ Michigan ។ សម្រាក ទឹកកក ការបង្ហាប់ និងការកាត់បន្ថយ (RICE) .
ប្លុក J. E. (2010) ។ ភាពត្រជាក់ និងការបង្ហាប់ក្នុងការគ្រប់គ្រងរបួសសាច់ដុំ និងដំណើរការវះកាត់ឆ្អឹង៖ ការពិនិត្យនិទានកថា។ បើកមើលទិនានុប្បវត្តិវេជ្ជសាស្ត្រកីឡា, 1, 105–113 ។ doi.org/10.2147/oajsm.s11102
Kraeutler, M. J., Reynolds, K. A., Long, C., & McCarty, E. C. (2015) ។ ការព្យាបាលដោយការបង្ហាប់ត្រជាក់ធៀបនឹងទឹកកក - ការសិក្សាដោយចៃដន្យលើការឈឺចាប់ក្រោយការវះកាត់ចំពោះអ្នកជំងឺដែលទទួលការជួសជុល arthroscopic rotator cuff ឬ decompression subacromial ។ ទិនានុប្បវត្តិនៃការវះកាត់ស្មា និងកែងដៃ, 24(6), 854–859 ។ doi.org/10.1016/j.jse.2015.02.004
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន , របួសការងារ
កែងដៃមិននៅនឹងកន្លែង គឺជារបួសទូទៅចំពោះមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារ ហើយជារឿយៗកើតឡើងស្របគ្នាជាមួយនឹងការបាក់ឆ្អឹង និងការខូចខាតសរសៃប្រសាទ និងជាលិកា។ តើការព្យាបាលដោយចលនាអាចជួយដល់ការស្តារឡើងវិញ និងធានាបាននូវចលនាចលនាដែរឬទេ?
របួសកែងដៃដាច់
ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃជាទូទៅបណ្តាលមកពីរបួសនៅពេលដែលឆ្អឹងកែងដៃលែងភ្ជាប់។ បុគ្គលដែលដួលលើដៃដែលលាតសន្ធឹងគឺជាមូលហេតុទូទៅបំផុតនៃរបួស។ (James Layson, Ben J. Best 2023 ) អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរទីតាំងកែងដៃដោយប្រើការកាត់បន្ថយបិទជិត។ បុគ្គលម្នាក់ៗអាចត្រូវការការវះកាត់ ប្រសិនបើពួកគេមិនអាចផ្លាស់ប្តូរទីតាំងកែងដៃដោយប្រើការកាត់បន្ថយបិទជិត។
កំណត់កែងដៃឡើងវិញ
កែងដៃត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយស្នៀតនិងបាល់និងរន្ធដែលអាចធ្វើឱ្យមានចលនាពិសេស៖ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
សន្លាក់ហ៊ីង
មុខងារ hinge អនុញ្ញាតឱ្យពត់និងត្រង់នៃដៃ។
សន្លាក់បាល់និងរន្ធ
មុខងារ Ball-and-socket អនុញ្ញាតឱ្យអ្នកបង្វិលបាតដៃរបស់អ្នកឱ្យបែរមុខឡើងលើ ឬបែរមុខចុះក្រោម។
របួសកែងដៃដែលមិនផ្លាស់ទីអាចបំផ្លាញឆ្អឹង សាច់ដុំ សរសៃចង និងជាលិកា។ (បណ្ឌិតសភាវះកាត់ឆ្អឹងរបស់អាមេរិក។ ២០២១ ) កាលណាកែងដៃនៅឆ្ងាយពីសន្លាក់ ការខូចខាតអាចកើតឡើងកាន់តែច្រើន។ ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃកម្រនឹងកំណត់ឡើងវិញក្នុងសន្លាក់របស់ពួកគេដោយខ្លួនឯង ហើយត្រូវបានណែនាំឱ្យវាយតម្លៃដោយអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការពារការខូចខាតជាអចិន្ត្រៃយ៍ចំពោះសរសៃប្រសាទ ឬមុខងារ។
វាមិនត្រូវបានណែនាំអោយព្យាយាមកំណត់កែងដៃឡើងវិញដោយខ្លួនឯងទេ។
អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងធ្វើការដើម្បីស្តារសន្លាក់ឡើងវិញ និងធានាបាននូវការតម្រឹមត្រឹមត្រូវ។
មុនពេលកំណត់ឡើងវិញ ពួកគេនឹងធ្វើការពិនិត្យរាងកាយ ដើម្បីវាយតម្លៃចរន្តឈាម និងការខូចខាតសរសៃប្រសាទណាមួយ។
អ្នកផ្តល់សេវានឹងបញ្ជាឱ្យស្កេនរូបភាព ដើម្បីពិនិត្យមើលការផ្លាស់ទីលំនៅ និងកំណត់អត្តសញ្ញាណឆ្អឹងដែលបាក់។ (បណ្ឌិតសភាវះកាត់ឆ្អឹងរបស់អាមេរិក។ ២០២១ )
ប្រភេទនៃការផ្លាស់ទីលំនៅ
ការដាច់កែងដៃពីរប្រភេទគឺ៖ (James Layson, Ben J. Best 2023 )
វិវាទឆ្ងាយ
កើតឡើងនៅពេលដែលមានកម្លាំងសំខាន់នៅលើបាតដៃដែលរាលដាលឆ្ពោះទៅរកកែងដៃ។
ការដួលដោយដៃលាតចេញដើម្បីចាប់ខ្លួនអ្នក ហើយសន្លាក់កែងដៃរុញទៅក្រោយ/ក្រោយ។
ការផ្លាស់ទីលំនៅផ្នែកខាងមុខ
នេះគឺជារឿងធម្មតាតិចហើយបានមកពីការប្រើកម្លាំងលើកែងដៃ។
ដួលដល់ដី ពេលដៃឡើងជិតស្មា។
ក្នុងករណីនេះ សន្លាក់កែងដៃរុញទៅមុខ/ខាងមុខ។
កាំរស្មីអ៊ិចត្រូវបានប្រើដើម្បីកំណត់ប្រភេទ ការផ្លាស់ទីលំនៅ និងដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណឆ្អឹងដែលបាក់។ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
អាស្រ័យលើរបួស អ្នកផ្តល់សេវាអាចបញ្ជាឱ្យស្កេន CT ឬ MRI ដើម្បីធានាថាមិនមានការខូចខាតដល់សរសៃប្រសាទ ឬសរសៃចងទេ។ (វិទ្យុសកម្ម ២០២៣ )
គស្ញនិងរោគសញ្ញា
របួសកែងដៃដែលផ្លាស់ទីលំនៅច្រើនតែបណ្តាលមកពីរបួស។ (បណ្ឌិតសភាវះកាត់ឆ្អឹងរបស់អាមេរិក។ ២០២១ ) សញ្ញា និងរោគសញ្ញាទូទៅរួមមានៈ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
អសមត្ថភាពក្នុងការផ្លាស់ទីកែងដៃ។
ស្នាមជាំនិងហើមនៅជុំវិញតំបន់។
ការឈឺចាប់ខ្លាំងនៅកែងដៃ និងតំបន់ជុំវិញ។
ខូចទ្រង់ទ្រាយជុំវិញសន្លាក់កែងដៃ។
ស្ពឹក ញាក់ ឬខ្សោយដៃ ឬដៃអាចបង្ហាញពីការខូចខាតសរសៃប្រសាទ។
ការព្យាបាលដោយគ្មានការវះកាត់
អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពដំបូងព្យាយាមព្យាបាលកែងដៃដែលផ្លាស់ទីលំនៅដោយប្រើបច្ចេកទេសកាត់បន្ថយបិទជិត។ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
ការកាត់បន្ថយបិទជិតមានន័យថាកែងដៃអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងដោយគ្មានការវះកាត់។
មុនពេលការកាត់បន្ថយបិទជិត អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងគ្រប់គ្រងថ្នាំដើម្បីជួយសម្រួលដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងដោះស្រាយការឈឺចាប់។ (Medline Plus ។ ២០២២ )
នៅពេលដែលផ្លាស់ប្តូរទីតាំងទៅក្នុងទីតាំងត្រឹមត្រូវ អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពអនុវត្តការពុះ (ជាធម្មតានៅមុំ 90 ដឺក្រេនៃការបត់បែន) ដើម្បីរក្សាកែងដៃនៅនឹងកន្លែង។ (James Layson, Ben J. Best 2023 )
គោលបំណងគឺដើម្បីការពារការពង្រីកកែងដៃ ដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានការផ្លាស់ទីលំនៅឡើងវិញ។
ដុំពកនៅនឹងកន្លែងរយៈពេលមួយទៅបីសប្តាហ៍។ (បណ្ឌិតសភាវះកាត់ឆ្អឹងរបស់អាមេរិក។ ២០២១ )
អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងវាយតម្លៃចលនា និងចេញវេជ្ជបញ្ជាឱ្យធ្វើលំហាត់ប្រាណដើម្បីការពារការបាត់បង់ចលនារបស់កែងដៃ។
ការព្យាបាលដោយវះកាត់
កែងដៃនៅតែមិនស្ថិតស្ថេរជាមួយនឹងផ្នែកបន្ថែមបន្តិច។
ឆ្អឹងមិនត្រូវបានតម្រឹមត្រឹមត្រូវ។
សរសៃចងត្រូវការការជួសជុលបន្ថែមទៀតបន្ទាប់ពីការកាត់បន្ថយបិទជិត។
ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃដ៏ស្មុគស្មាញអាចធ្វើឲ្យពិបាកក្នុងការរក្សាការតម្រឹមសន្លាក់។
ឧបករណ៍ជំនួយដូចជា ហ៊ីងខាងក្រៅ អាចត្រូវបានណែនាំ ដើម្បីជួយការពារការផ្លាស់ទីលំនៅឡើងវិញនៃកែងដៃ។
គ្រូពេទ្យវះកាត់នឹងណែនាំការព្យាបាលដោយចលនាបន្ទាប់ពីការវះកាត់ដើម្បីជួយដល់ការធ្វើលំហាត់ចលនាដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធភាព និងពន្លឿនការជាសះស្បើយឡើងវិញ។
ការងើបឡើងវិញ
រយៈពេលនៃការជាសះស្បើយអាចប្រែប្រួល ដោយសាររាល់របួសគឺខុសគ្នា។ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
ពេលវេលានៃការងើបឡើងវិញគឺអាស្រ័យលើស្ថេរភាពនៃកែងដៃបន្ទាប់ពីការកាត់បន្ថយបិទជិតឬការវះកាត់។
អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងចាប់ផ្តើមលំហាត់ចលនាសកម្ម។ (សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ ២០២១ )
ការកំណត់រយៈពេលដែលសន្លាក់ត្រូវបាន immobilized នឹងការពារការរឹង, ស្លាកស្នាម, និងរារាំងចលនា។
អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពមិនណែនាំអោយធ្វើអចិន្ត្រៃយ៍លើសពីពីរបីសប្តាហ៍ទេ។
បន្តសកម្មភាពធម្មតា។
ការបន្តសកម្មភាពទៀងទាត់ជាញឹកញាប់អាស្រ័យលើប្រភេទនៃការព្យាបាលសម្រាប់ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃ៖ (គ្រាប់កាំភ្លើងអ័រតូ។ ២០២៣ )
ការកាត់បន្ថយបិទ
កែងដៃត្រូវពុះពីប្រាំទៅដប់ថ្ងៃ។
បុគ្គលម្នាក់ៗអាចចូលរួមក្នុងការព្យាបាលរាងកាយ សកម្មភាពចលនាដំបូង ដើម្បីជួយការពារការបាត់បង់ចលនា។
បុគ្គលត្រូវបានណែនាំអោយធ្វើលំហាត់ស្រាលក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការរងរបួស។
ការកាត់បន្ថយការវះកាត់
កែងដៃអាចត្រូវបានដាក់នៅក្នុងដង្កៀបដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានការកើនឡើងបន្តិចម្តងនៃចលនា។
វាចាំបាច់ក្នុងការរក្សាចលនាដែលបានគ្រប់គ្រងដើម្បីការពារការបាត់បង់ចលនា។
កែងដៃអាចពង្រីកបានពេញលេញក្នុងរយៈពេលពីប្រាំមួយទៅប្រាំបីសប្តាហ៍ ទោះបីជាវាអាចចំណាយពេលរហូតដល់ប្រាំខែសម្រាប់ការស្តារឡើងវិញពេញលេញក៏ដោយ។
អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងកំណត់នៅពេលដែលវាមានសុវត្ថិភាពក្នុងការបន្តសកម្មភាពធម្មតា។
ផ្លូវទៅកាន់ការព្យាបាលរបួសផ្ទាល់ខ្លួន
VIDEO
ឯកសារយោង
Layson J, Best BJ ។ ការដាច់កែងដៃ។ [បានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព 2023 ខែកក្កដា 4] ។ នៅក្នុង: StatPearls [អ៊ីនធឺណិត] ។ កោះ Treasure (FL): ការបោះពុម្ព StatPearls; 2023 មករា - ។ ទំនេរពី: www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK549817/
សង្គមអាមេរិចសម្រាប់ការវះកាត់ដៃ។ (២០២១)។ ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃ .
បណ្ឌិតសភាវះកាត់ឆ្អឹងរបស់អាមេរិក។ (២០២១)។ ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃ .
Jones J, Carroll D, El-Feky M, et al ។ (២០២៣)។ ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃ . អត្ថបទយោង, Radiopaedia.org doi.org/10.53347/rID-10501
Medline បូក។ (ឆ្នាំ ២០១៩) ។ កាត់បន្ថយការបាក់ឆ្អឹង .
គ្រាប់កាំភ្លើងអ័រតូ។ (២០២៣)។ ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់កែងដៃ .
by វេជ្ជបណ្ឌិត Alex Jimenez ការថែទាំរបួស , ការរងរបួសផ្ទាល់ខ្លួន
វឌ្ឍនភាពអាចជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់បុគ្គលក្នុងការវះកាត់ជំនួសកជើងសរុប។ តើការព្យាបាលរាងកាយអាចជួយក្នុងការងើបឡើងវិញ និងការស្តារមុខងារជើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
ការជំនួសកជើងសរុបក្រោយការវះកាត់ ការព្យាបាលដោយចលនា
ការវះកាត់ប្តូរកជើងសរុបគឺជានីតិវិធីដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវការពេលវេលាដើម្បីជាសះស្បើយ។ ការវះកាត់ប្តូរកជើងសរុប ឬការវះកាត់ឆ្អឹងអាចផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ ឈឺកជើងរ៉ាំរ៉ៃ ឬពិការ . នីតិវិធីនេះអាចធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងយ៉ាងខ្លាំងនូវការឈឺចាប់ទាំងមូល និងមុខងាររបស់បុគ្គលជាមួយនឹងពេលវេលា។ ការព្យាបាលដោយកាយសម្បទាគឺចាំបាច់ក្នុងការទទួលបានចលនាឡើងវិញនៅកជើង និងស្ដារការចល័តពេញលេញ។ អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងធ្វើការជាមួយបុគ្គលម្នាក់ៗដើម្បីគ្រប់គ្រងការឈឺចាប់ និងហើម ស្តារជួរនៃចលនារបស់កជើង ហ្វឹកហ្វឺនលើការដើរ និងតុល្យភាព និងកសាងកម្លាំងឡើងវិញនៅក្នុងជើង។ នេះនឹងជួយបង្កើនឱកាសនៃលទ្ធផលជោគជ័យបន្ទាប់ពីការវះកាត់។
ការជំនួសកជើងសរុប
សន្លាក់កជើង គឺជាផ្នែកនៃជើងខាងក្រោម ដែលឆ្អឹងកងខ្នង/ទីប៊ីយ៉ា ជួបនឹងឆ្អឹង talus នៅផ្នែកខាងលើនៃជើង។ អ្វីដែលអាចកើតឡើងគឺផ្ទៃរអិល/ឆ្អឹងខ្ចីដែលស្រោបចុងឆ្អឹងទាំងនេះចាប់ផ្ដើមស្តើង ឬខូច។ នៅពេលដែលការថមថយកាន់តែរីកចម្រើន វាអាចនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ខ្លាំង ពិការភាព និងពិបាកក្នុងការដើរ។ (គ្លីនិក Cleveland ។ ២០២៣ ) នេះគឺជាកន្លែងដែលអ្នកឯកទេសអាចណែនាំការជំនួសកជើងសរុបដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អបំផុត។ លក្ខខណ្ឌផ្សេងៗអាចត្រូវបានជួយដោយនីតិវិធីនេះ រួមទាំង៖
ការខូចខាតសន្លាក់ដែលបណ្តាលមកពីជំងឺរលាកសន្លាក់ហ្គោដ
ជំងឺរលាកសន្លាក់ក្រោយរបួស
ជំងឺរលាកសន្លាក់រ៉ាំរ៉ៃ
ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹងកម្រិតខ្ពស់
ការរលាកឆ្អឹងខ្នង
ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង (Cort D. Lawton et al ។ , 2017 )
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការវះកាត់កជើង គ្រូពេទ្យវះកាត់ឆ្អឹងបានដកផ្នែកដែលខូចនៃឆ្អឹង tibia និង talus ហើយជំនួសវាដោយគម្របសិប្បនិម្មិត។ សមាសធាតុប៉ូលីអេទីឡែនក៏ត្រូវបានធានាសុវត្ថិភាពរវាងរចនាសម្ព័ន្ធទាំងពីរផងដែរ ដើម្បីគាំទ្រដល់ចលនារលូននៃចុងសន្លាក់ថ្មី។ (មន្ទីរពេទ្យទូទៅ Massachusetts ។ N.D. ) តាមនីតិវិធី បុគ្គលម្នាក់ៗជាធម្មតាត្រូវបានដាក់ក្នុងស្បែកជើងការពារ ឬពុះ។ អ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពនឹងណែនាំអោយឈប់សម្រាកជើងពី 4 ទៅ 8 សប្តាហ៍ ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យជាសះស្បើយ។
ការព្យាបាលដោយរាងកាយ
ការព្យាបាលរាងកាយសម្រាប់អ្នកជំងឺក្រៅជាធម្មតាត្រូវបានផ្តួចផ្តើមជាច្រើនសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការវះកាត់កជើង។ (UW Health Orthopedics និងការស្តារនីតិសម្បទា។ ឆ្នាំ 2018 ) ការព្យាបាលដោយចលនាអាចមានរយៈពេលប្រាំខែឬច្រើនជាងនេះអាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃស្ថានភាពនិងរបួស។ អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងផ្តោតលើផ្នែកផ្សេងៗដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អបំផុត។ (Cort D. Lawton et al ។ , 2017 )
ការគ្រប់គ្រងការឈឺចាប់និងហើម
ការឈឺចាប់ក្រោយការវះកាត់ និងហើមគឺធម្មតាបន្ទាប់ពីការប្តូរកជើងសរុប។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេដែលកជើងត្រូវហើមក្នុងរយៈពេលពី 12 ទៅ XNUMX ខែបន្ទាប់ពីការវះកាត់។ (UW Health Orthopedics និងការស្តារនីតិសម្បទា។ ឆ្នាំ 2018 ) ជាធម្មតា គ្រូពេទ្យវះកាត់នឹងចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំដើម្បីជួយគ្រប់គ្រងភាពមិនស្រួលនៅដំណាក់កាលដំបូង ហើយការព្យាបាលដោយរាងកាយក៏ដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការដោះស្រាយរោគសញ្ញាផងដែរ។ ការព្យាបាលដែលប្រើអាចរួមមានៈ
ការរំញោចអគ្គិសនី - ជីពចរអគ្គិសនីស្រាលត្រូវបានអនុវត្តទៅសាច់ដុំ។
ទឹកកក
ការបង្ហាប់ Vasopneumatic ដែលដៃអាវអតិផរណាត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតសម្ពាធជុំវិញតំបន់នោះ ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ជាទូទៅនៅដើមដំបូងនៃការព្យាបាលដោយចលនា ដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ ឬហើម។
មធ្យោបាយផ្សេងទៀតដូចជាការលាតសន្ធឹង និងលំហាត់គោលដៅត្រូវបានផ្សំជាមួយនឹងការព្យាបាលផ្សេងទៀត។
ជួរនៃចលនា
ក្រោយពេលវះកាត់ កជើងនឹងរឹង និងតឹងខ្លាំង។ នេះគឺដោយសារតែកត្តាជាច្រើន រួមទាំងការរលាក និងហើមបន្ទាប់ពីការវះកាត់ និងពេលវេលាដែលបានចំណាយក្នុង immobilized នៅក្នុងស្បែកជើងមួយ។
អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងប្រើបច្ចេកទេសផ្សេងៗដើម្បីកែលម្អជួរនៃចលនារបស់សន្លាក់កជើងដើម្បីបង្វិល និងបត់បែន។
អ្នកព្យាបាលរាងកាយអាចប្រើការលាតសន្ធឹងអកម្មដែលបង្កឡើងដោយកម្លាំងខាងក្រៅ ដូចជាអ្នកព្យាបាល ឬក្រុមតស៊ូ) ដើម្បីជួយកែលម្អការចល័ត។
បច្ចេកទេសដោយដៃ ដូចជាការម៉ាស្សាជាលិកាទន់ និងការចល័តរួមគ្នាក៏ត្រូវបានប្រើប្រាស់ផងដែរ។ (មន្ទីរពេទ្យទូទៅ Massachusetts ។ N.D. )
អ្នកព្យាបាលនឹងបង្កើតកម្មវិធីស្តារនីតិសម្បទានៅផ្ទះ ដែលរួមមានបច្ចេកទេសលាតសន្ធឹងដោយខ្លួនឯង និងចលនាទន់ភ្លន់។
ការបណ្តុះបណ្តាលការដើរ និងតុល្យភាព
បន្ទាប់ពីសម្រាកព្យាបាលរបួសកជើងអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍ គ្រូពេទ្យនឹងសម្អាតអ្នកជំងឺឱ្យចាប់ផ្តើមហ្វឹកហាត់ដើរ។
អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងធ្វើការដើម្បីធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវលំនាំនៃការដើរជារួម និងកាត់បន្ថយការស្ពឹក។
ពួកគេក៏នឹងជួយផ្លាស់ប្តូរពីការប្រើឈើច្រត់ ឬអ្នកដើរទៅដើរដោយឯករាជ្យផងដែរ។ (UW Health Orthopedics និងការស្តារនីតិសម្បទា។ ឆ្នាំ 2018 )
បន្ទាប់ពីរយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍នៃការថយចុះនៃចលនា និងកង្វះនៃការផ្ទុកទម្ងន់ណាមួយនៅលើកជើង សាច់ដុំដែលនៅជុំវិញកជើងជារឿយៗមានការចុះខ្សោយ/ចុះខ្សោយ ដែលអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់តុល្យភាព។
នៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់អាចចាប់ផ្តើមដាក់ទម្ងន់នៅលើជើង អ្នកព្យាបាលនឹងអនុវត្តការបណ្តុះបណ្តាលទីតាំងរាងកាយដោយ proprioceptive/sense ដើម្បីបង្កើនស្ថេរភាពទាំងមូល។ (UW Health Orthopedics និងការស្តារនីតិសម្បទា។ ឆ្នាំ 2018 )
លំហាត់សមតុល្យនឹងត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីផ្ទះ ហើយនឹងរីកចម្រើនពីមួយសប្តាហ៍ទៅមួយសប្តាហ៍។
កម្លាំង
សាច់ដុំជើង កជើង និងជើងចុះខ្សោយដោយសារការវះកាត់ និងពេលវេលាដែលត្រូវចំណាយក្នុងការពុះ ឬស្បែកជើង។ រចនាសម្ព័ន្ធទាំងនេះមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងតុល្យភាព សមត្ថភាពក្នុងការឈរ ដើរ និងឡើង ឬចុះជណ្តើរ។
ការទទួលបានកម្លាំង និងថាមពលនៃសាច់ដុំទាំងនេះឡើងវិញ គឺជាគោលដៅសំខាន់នៃការស្តារនីតិសម្បទា។
ក្នុងសប្តាហ៍ដំបូង អ្នកព្យាបាលរាងកាយនឹងផ្តោតលើលំហាត់ពង្រឹងទន់ភ្លន់។
Isometrics ធ្វើឱ្យសាច់ដុំស្រាលៗ ប៉ុន្តែជៀសវាងការធ្វើឱ្យរលាកដល់កន្លែងវះកាត់។
នៅពេលដែលពេលវេលាកន្លងផុតទៅ និងការលើកទម្ងន់ត្រូវបានអនុញ្ញាត ចលនាដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងនេះត្រូវបានជំនួសដោយសកម្មភាពដែលពិបាកជាងមុន ដូចជាខ្សែការពារ និងលំហាត់ប្រាណឈរ ដើម្បីបង្កើនល្បឿននៃការបង្កើនកម្លាំង។
ការព្យាបាលរបួសកជើងជាមួយនឹងការថែទាំតាមបែប Chiropractic
VIDEO
ឯកសារយោង
គ្លីនិក Cleveland ។ (2021)។ ការជំនួសកជើងសរុប .
Lawton, C. D., Butler, B. A., Dekker, R. G., ទី 2, Prescott, A., & Kadakia, A. R. (2017) ។ ការវះកាត់ឆ្អឹងកជើងសរុបធៀបនឹងជំងឺសន្លាក់កជើង-ជាការប្រៀបធៀបនៃលទ្ធផលក្នុងទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ។ ទិនានុប្បវត្តិនៃការវះកាត់ឆ្អឹងនិងការស្រាវជ្រាវ, 12(1), 76 ។ doi.org/10.1186/s13018-017-0576-1
មន្ទីរពេទ្យទូទៅ Massachusetts ។ (N.D.) ។ ការណែនាំអំពីការព្យាបាលដោយចលនាសម្រាប់ការវះកាត់សន្លាក់កជើងសរុប .
UW Health Orthopedics និងការស្តារនីតិសម្បទា។ (2018)។ គោលការណ៍ណែនាំសម្រាប់ការស្តារឡើងវិញបន្ទាប់ពីការវះកាត់កជើងសរុប .
